سَلآمـ

وایـ ـ دِلَــ ـم بَرا هَمهـ چی تَنگیدهـ . وِبَـمـ ـو از نـــــو سآختَمــ .

عَوَضـ  شُدِهـ  هَمِهـ  چــیزِشـ  .مِثهـ  خودَ ــم. دیگــهـ یهــ  پِسَرِ16   سآلـــ هـ  هَمــ نیستَمـ.هه.بآزَمـ دآرَـم سَــــر میکُنَمـ بآ اینـــ دُنیآ.

وَلیـ اینــ دَفــهـ یهـ نُقطه امید دآرَمـ. اینــ مَطلَبــَـ ـم ب نَظرَمــ پُر مَعنیــ اُومــَـ ـد گُذآشتَم براتــــ ـونـ.

دوستـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــون دآرـــــــــــــــــــــــــــــــــم

♥


 میروند


یکی در مه،


یکی در غبار،


یکی در باران،


یکی در باد،


و بی رحم ترینشان در برف.


آنچه بر جای می ماند،


ردپایی است،


و خاطره ای که هر از گاهی،


پس می زند مثل نسیم


پرده های اتاقت را . . .